Neydi beni sana mahkum eden suç !
Ne vardı bu kadar sevecek umutlu çocuk !
Uykusuzluğumu bir kupa kahveye satışım, gözlerimi kapattığımda seni görememek korkusundan mı yada uyuyarak sensiz geçen zamanın zarar ziyanından mı?
İçimin karanlığıyla gecenin karanlığı arasına eşittir oluyorum hep.Ne geceye ne de bana sonuç olamıyorum.Düşüncelerimi azat ediyorum, geceye karışıp yaşasınlar diye.Ama gecemi öyle bir sarmışsın ki öyle de sevdirmişsin ki sevimli bir hayalet gibisin, düşüncelerimi ürkütüyorsun.
Oysa sen, bir hastanenin orta katından,sevgi dolu insanların canlarına can ekliyorsun.Beni ise ağlamak sızısı bir gecede acile sevk ediyorsun.Canım yanıyor anlamıyorsun.Teşhisi yanlış koyuyor karnı ağrıyan çocuklar morguna kaldırıyorsun .
Şimdi bir ambulansın siren çığlıklarıyla veda ediyorum sana.Geceye renk veren yanar döner ışıklar, aracın sade ve tek olan arka camını aydınlatıyor.,Bu son umut ışığı mıydı yoksa aklım hala hastanenin orta katında ön cephe duvarına asılı kalp logosu ve altındaki şu yazı da mıydı “Biz bu işe yüreğimizi koyduk!”
Gidiyorum...ZÜLEYHA nasıl sevmişse Yusuf’ u ve ödemişse bedelini sevdasının yiğitçe ZÜLEYHA tavrıdır bendeki bu gidişte…
Gidiyorum…Asla birleşmeyecek olan yollarımızın sen yokuşlu tepelerine…
Yorgunum ,omuzlarımda taşınmaz yüklerin ağrısı ,ellerimde seni iple çektiğim günlerin izleri ve elde edilesi mutlulukların baş tacı yalnızlığım.Geri dönülmezliğe açılan süreçte yaşadığım an kadar bir izsin odak noktasıyım bu anın ;
gitsem sen dönsem sen!
Gidiyorsun ,şehirler arasını sollayarak, yurdu bilinmez bir bayrağın altına kuruyorsun ocağını .Bu yükle yolunu kesmeye yetişemem.
Gidiyorum ama ,
daha sana kaç yıl ekledim bilmiyorum
Alıntı.
Konu: EY HAYAT ! 
Salı Ağus. 19, 2008 2:38 am
